Vanmorgen spreken we om 8 uur af voor het ontbijt. Dit is in het restaurant aan de zee en we krijgen een plankje met een bestelkaartje waarop je kunt aangeven wat je wilt voor ontbijt. We eten lekker en een uurtje later halen we de koffers uit de kamers en checken we uit. Het betaalde geld voor de tweede nacht, die we hier gisteren geboekt hebben, krijgen we in de vorm van een tegoedbon terug. Appie regelt direct het nieuwe hotel in Phang Nga. Het is een simpele hotelkamer, voor het eerst zonder koelkast?

De reis heeft ongeveer een uurtje geduurd en we waren rond tien uur dus al in dit hotel. Echter konden pas om een uur inchecken, maar mochten onze koffers alvast neerzetten. Daarna een klein halfuurtje naar de pier en daar zou Appie proberen een boot te regelen, die ons naar Koh Tapu, het James Bond Island, zou brengen. We hoefde niet lang te zoeken naar een booteigenaar, ze vonden ons eigenlijk zelf al. Toen we de auto op de pier parkeerden en uitstapten, kwam er direct al iemand naar ons toe of ze ons kon helpen. Appie en Frank probeerde het eerst nog even zelf, maar deze vrouw bleek de grootte baas te zijn (waarschijnlijk samen met haar man waar we uiteindelijk de deal mee rond gemaakt hebben). De prijs was eerst 3500 bath, maar dat hebben Appie en Frank terug kunnen schroeven tot 2300 bath. Toen we om half twaalf wilden vertrekken, begon het net te regenen. Dus nog vier regenponsho’s erbij gekocht en toen gauw instappen. Het was een grote longtailboot, waar we dus met zijn zesjes in gingen. Wat een moter hebben deze boten en wat een herrie maken ze, haha. Vervolgens kregen we een stevige regenbui op ons dak en waren we blij met onze poncho. Niet lang hoor, want na een kwartiertje weer stralend weer en uit gingen ze weer.

Na een uurtje varen door de rivierdelta, met hele mooie rotspartijen kwamen we in de buurt van Koh Tapu. De schipper sprak Appie aan met de vraag of we wel of niet op het eiland wilden gaan. Een bezoek kost namelijk 100 bath voor een locale en 300 bath voor een buitenlander (waar heb ik dit meer gehoord) Omdat Khaan graag op het eiland wilde, werd besloten dat zij met hem mee zou gaan. Ik besloot als enige ook mee te gaan ( als je dan bij zo’n eiland ben, moet je er wel op, toch.) Chang ging natuurlijk ook wel, niet, wel, niet, wel, niet, welnietwn......mee, dus Frank en Anita bleven achter in de boot. We hebben hier de nodige foto’s genomen en waren in een half uurtje weer terug. Ik vond het de moeite waard en vind het mooi dat men er na zoveel jaar nog een slaatje uit kan slaan. James Bond blijft toch wel iets unieks. Khaan had gisteravond nog het stukje film met zijn vader bekeken, dus wist me veel te vertellen over de rots. “Ome Jan, daar waren ze aan het schieten”.

Verder gingen we weer, nu voor een Thaise lunch in het historische, zwevende Panyi-dorp, ook wel Ko Panyi genoemd. Een plaatje vanaf de zee, met heerlijk verse vis. Echter hebben we, behalve Appie en Khaan, allemaal nog niet zoveel trek. Ik bestel uiteindelijk een schotel viskoekjes, evenals Khaan en Appie iets voor Chang en voor zichzelf. Frank en Anita slaan deze keer even over. We hebben een uur voor de lunch, maar de viskoekjes duren zo vreselijk lang dat we nog maar 10 minuten over hebben om het dorp op palen te bekijken. Echter meer tijd heb ik niet nodig, ik schiet veel foto’s van de huisjes en de rest kijkt in de winkeltjes waar ze van alles verkopen. Het zijn mooie plaatjes, waarvan ik er zo een aantal zal uploaden.

Hierna weer terug over de delta naar de pier, waarbij Chang het laatste stuk in slaap valt. Hij zal vanaf dat moment vandaag niet meer echt wakker worden, totdat we in de kamer terug zijn. Als we zijn ingechecked en de sleutel hebben gehad van de kamer en zijn gesetteld, gaan Anita en ik even wandelen in het park aan de overkant van de weg. Je moet onder een berg door en dan kom je in het park, erg mooi. Er komen direct een apenfamilie onze kant oplopen, maar daar kijken we toch een beetje voor uit. Straks pikken ze mijn bril van mijn hoofd, of de tas van Anita en gebeten worden willen we helemaal niet. Dus op gepaste afstand maak ik foto’s. We wandelen door het park en zien dan Frank ook achter ons lopen, met Khaan. We lopen naar hun toe en kijken of er iets te eten is. Frank en Anita hebben natuurlijk nog niets op. Er staan een aantal kraampjes met bbq en drinken, dus we scoren in totaal 8 kipstokjes en drinken en wandelen nog even rond. Genieten nog wat van de apenfamilie, de vissen en de rode mieren (nou, ontzettend?) en gaan dan weer terug naar het hotel.

Na wat rust en tiktijd voor mij en Anita, krijgen we bericht van Appie: Chang slaapt nog, Frank en Khaan willen eten bij KFC (wat naast het hotel ligt) en ik ga voor bami kijken. Anita en ik gaan voor Thaifood en dus met Appie mee. Ik blijf even tikken op de kamer en Anita, Appie en Khaan zijn een klein uurtje weg. We eten weer heerlijk op de kamer van het meegenomen eten en maken er voor vandaag snel een eind aan, het is wel vermoeiend hoor zo’n reis door het mooie Thailand. We genieten met volle teugen, tot morgen.