Thailand2018.reismee.nl

Dag 3: Tattoo Frank

Om kwart voor zes gaat de wekker. Als het goed is krijgen we vroeg eten, dus zitten we om half zeven aan de rijst met pork en soep. We vertrekken later dan gepland, omdat Khaan vannacht gekotst heeft en zich niet helemaal lekker voelt. Appie moet de boel midden in de nacht schoonmaken en heeft de wekker twee keer uitgeslagen en dus eten en vertrekken we wat later (waar Frank in eerste instantie niet erg blij mee is, maar dat heb je nu eenmaal met kinderen).

Rond een uur of acht zijn we dan toch bij de tempel, maar de persoon waar Frank mee afgesproken heeft is er nog niet. Wel zitten er al een stuk of zes personen te wachten voor een tatoeage. We wandelen nog wat door het tempelcomplex, wat erg commercieel is opgezet en nemen de tijd met niets doen en wachten. De familie gaat voorafgaande aan de tatoeage, nog langs bij de hoofdmonik van de tempel. Frank geeft ons nog even wat tips wat we wel of niet mogen doen en met deze instructies mogen we mee naar deze ontmoeting. Ik vind het mooi om te zien dat deze familie, de Thaise waarden en normen in ere houden ook als ze niet in Thailand wonen. Chang doet natuurlijk gewoon zijn eigen ding, hoofd van een tempel of niet en Khaan doet eerbiedig mee. Ik voel me een beetje een barbaar, maar dat is nu eenmaal zo. Als je iets doet, moet je er wel achter staan. Opa Aye, zoals we de vader van Appie inmiddels noemen, vraagt me meerdere keren of ik ook niet in de rij achter Appie en Frank zou gaan staan. Maar Anita en ik bedanken voor de eer en leggen alles op afstand in ons hoofd/hart vast en op de camera.

Als we rond half tien weer naar de ruimte lopen van de tatoeëerders, komt degene die Frank zijn tatoeage maakt ons tegemoet lopen. Frank en Appie worden hartelijk ontvangen door deze man, die ze al twaalf jaar blijken te kennen. Twaalf jaar geleden is het eerste gedeelte van de tattoo dus al gezet.

Hij oogt voor mij, als een fijne persoon en lijkt een beetje op een Indische kennis van mij. Hij begroet ons ook en gezamenlijk gaan we met zijn alle de ruimte in waar inmiddels al 10 mensen zitten te wachten. Frank zou als zesde of zevende aan de beurt zijn, maar wordt als eerste geholpen (waar Frank trouwens best wel moeite mee heeft, hij wilde niet voor niets zo vroeg aanwezig zijn in de tempel) Het valt mij op dat de aanwezigen daar totaal geen moeite mee lijken te hebben en zij elkaar graag helpen bij het plaatsen van de tatoeage. Er worden krukjes doorgegeven en twee man houden de huid van Frank op spanning tijdens het tatoeëren. Voordat het echte werk gaat beginnen, offeren de heren nog het een en ander aan de boeddha en de tatoeëerder. Wat een geduld hebben deze mensen, die er al voor acht uur zaten en nu moeten toezien dat een buitenlander eerst geholpen wordt. Ik zie echt geen haat, irritatie of wat dan ook bij hen, wat een rustig en beheerst volk is dit toch.

Het duurt zo’n anderhalf uur en het eerste kwartier blijven we er bij kijken, maken foto’s en filmpjes en gaan dan naar buiten. Wanneer Anita en ik weer even willen gaan kijken bij Frank, zie ik dat de tatoeerder al klaar is en met een volgende klant bezig is. Echter wie ligt er heerlijk te slapen aan zijn voeten, onze zieke Khaan haha. We gaan even op zoek naar de rest van de familie en komen ze ergens op het tempelcomplex weer tegen. Frank heeft totaal geen pijn en zijn shirt gewoon aan of dat er niets gebeurd is. We lachen nog even over het slapen van Khaan, wat later nog mooier zal worden, als blijkt dat ze een stempel op Khaan zijn arm zetten en wanneer ze hem wakker maken, wijsmaken dat hij getatoeëerd is......” Echt” , vraag Khaan, “ ik heb er niets van gemerkt” hihi.

Dan vertrekken we naar Hua Hin, waar we drie nachten zullen verblijven. De reis duurt ongeveer drie uur, met wat tussenstops met koffie, broodjes en ander lekkers van o.a. Opa Aye. Hij is een echte Thai, zijn mond staat nooi stil en dan bedoel ik niet met praten. Bijvoorbeeld komt hij ineens met twee zakjes pelpinda’s en geeft er een aan mij. Ik denk “ dat is lekker”, maar schijn bedriegt. In Thailand is niets wat het lijkt De pelpinda’s zijn niet gebrand en eigenlijk niet te eten. Maar dat heb ik maar niet tegen hem gezegd haha. Het is een vreselijk lieve man die enorm van zijn kleinzoons aan het genieten is en ze overal achterna loopt.

Appie moet nog wat boeken en zit achterin de auto te zoeken. Na verloop van tijd heeft ze het gevonden en gaan we naar de Lotus Villa’s & Resort in Hua Hin. Het een hoge korting regelt ze een appartement van normaal 3000 bath per nacht voor 700 bath per nacht. (Van 75 euro voor ongeveer 16 euro). Wat hebben we toch een geluk met haar. En als we dan zijn ingechecked en onze kamers hebben geïnspecteerd, kunnen we alleen maar blij zijn. Wij hebben een Jacuzzi op het balkon, joepie....

Khaan en ik duiken in het water, waarna ik ook Chang zover krijg in het water te springen (met een zwemvest aan hoor), maar toch knap van hem. Anita, Appie en Frank gaan naar de stad en halen lekker Thaifood en als we dat op hebben vertrekken Anita en ik naar ons balkon voor een heerlijk duik in onze Jacuzzi. Weltrustennnnnnnn:-)

Reacties

Reacties

Lida

Wat leuk geschreven Jan en wat hebben jullie al weer veel gezien en lekker gegeten we genieten lekker mee kijk uit naar je volgende verhaal?

Lisa

Ik geniet echt van jouw verhalen, Jan. Heel leuk geschreven. Veel plezier met z’n allen.

Mariska

Wat super leuk lezen. Wat een leuke vakantie. Geniet nog lekker van de reis.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!