Om half elf vertrekt de boot weer van ons mooie eiland Payam, we hebben ruim de tijd om nog lekker te ontbijten in ons resort. Frank en ik zitten wat te praten, als Frank ineens zijn mond houdt en naar de zee gaat zitten staren. “Wat zie jij, Frank”, maar dan zie ik het ook. Vijf kleine koppies steken boven het water uit. Dan verdwijnen ze weer om een stukje verder boven te komen. We denken eerst aan zeehonden, maar Frank roept iets van otters. We zijn inmiddels gaan staan en zien ook steeds meer mensen om ons heen naar ons kijken en gaan staan en wijzen. Het personeels heeft inmiddels bevestigd dat het hier om zeeotters gaat.

Ik loop met mijn camera in de aanslag richting de zee. Khaan staat er al en Chang loopt achter ons aan. Ik zie de kopjes steeds boven komen en maak een foto. Leuk om te zien, maar na een tijdje zien we ze niet meer. Als ik naast me kijk, staat Chang tot zijn middel in het water, alleen niet met zijn zwembroek haha.

Ach, zijn moeder had de koffer net pas dicht gedaan voor ons vertrek. Dus die moet weer even worden omgekleed. Om tien uur moeten we uitchecken en worden we met een aantal medereizigers met een tractor met aanhanger naar de pier gebracht. De koffers worden in de speedboot geladen en we worden precies om half elf uitgezwaaid door het personeel van ons resort en stuiteren in een half uur terug naar de kust. Frank haalt direct de auto op en we stappen weer in onze luxe auto met airco, zittende op onze vaste plekken. Khaan helemaal achterin tussen de koffers, die af en toe bij een “scherpe bocht” (moeilijk woord he Appie)op zijn hoofd terecht komen. Anita, Chang en Appie daarvoor en Jan en chauffeur Frank helemaal voorin.

Rond half twaalf vertrekken we weer uit Ranong, en gaan vandaag richting Khao Lak, waar Appie gauw via Agoda een nieuw hotel met zwembad voor ons regelt, voor twee dagen. We moeten betalen bij Lotus Tesco en daar rijden we echt net vlakbij. Dus op de parkeerplaats moet Appie het hotel snel bespreken en later zal blijken dat we iets te ver van ons doel, het James Bond Island af zitten. Na betaling en direct wat eten bij KFC, gaat de reis beginnen. Het is ongeveer 300 km, dus vier uurtjes later zouden we moeten aankomen in het hotel.

Het is weer een hele mooi reis door een heuvelachtig gebied met mooie bergen aan weerszijde en veel fruittentjes naast de weg. Op een bepaald moment ziet Frank een tentje met Dourian en wil hij er graag wat van kopen. We keren en zetten de auto voor het kraampje. Er wordt een grote goeie Doerian gekocht en na een half uurtje genieten we allemaal van de overheerlijke “ parfumachtige” geur van deze verrukkelijke vrucht, NOT.(snot, kun je beter zeggen).

Met de nodige koffie- en snack-stops zijn we rond een uur of vier in Khao Lak, aan de kust waar in 2004 de tsoenamie heeft huis gehouden en waarbij officieus zo’n 10.000 mensen bij zijn omgekomen. (Officieel 4.000). Het hotel zit direct aan de kust en heeft ook veel schade gehad van de tsoenami, volgens de beheerder. Het is een heel mooi appartement met een inpandig zwembad, waarbij de kamers op de begaande grond direct het zwembad in kunnen stappen . (Net nog even filmpjes zitten kijken van 2004, wat een verschikking)

Het is een mooi resort dat we voor twee nachten hebben geboekt, maar Frank brengt ineens naar voren dat het 50 km rijden is naar de pier die ons naar het James Bond Island moet brengen en dan daarna weer 50 km terug naar dit hotel en dan de volgende ochtend naar Koh Lanta. Dat is even 100 km op een dag op en neer. Dus besluiten we een nacht te annuleren en morgenochtend gewoon weer een nieuw hotel te nemen in Phang Nga, wat vlak bij de pier is vanwaar uit de tochten naar het 007 eiland vertrekken.

We gaan lekker met zijn alle zwemmen en na een uurtje omkleden en richting een restaurant. we gaan met de auto het wat drukkere stadje in en na geparkeerd te hebben en door de hoofdstraat te wandelen, staat dit ons eigenlijk allemaal niet aan. Het is erg commercieel en toeristisch.

Dan zien we echter opeens een markt en gaan natuurlijk die kant op. Er zijn veel kleding en snuisterijen te koop en na de aanschaf van wat spullen willen we wat gaan eten. Er zijn hier ook veel eettentjes en het is er erg druk.

We besluiten ergens te gaan zitten en Anita loopt direct naar de overkant voor een verse cocktail. Frank en ik nemen een biertje en Khaan heeft in no-time al iets besteld. Gefrituurde grote garnalen met een krokant korstje en een lekker sausje. Wanneer ik dit ook wil doen, word ik eigenlijk door Appie gewaarschuwd niet zelf te bestellen. Het is namelijk zo dat de locals hier voor dat portie 100 bath betalen, maar ik als toerist 180 bath. En daar is ze het niet mee eens. “ Laat mij maar bestellen” zegt ze. Frank gaat alleen voor het biertje. Hij heeft zijn restaurant al gevonden, maar waar of wat zegt hij niet.Aldus besloten en betaald Appie de locale prijs (ongelooflijk eigenlijk). Er zijn heel wat toeristen vanavond aanwezig, dus ze doen goede zaken.

Als we het terrein aflopen stopt Frank voor zijn restaurant. Het is een eetkraampje, die heerlijke Pad Thai voor ons maakt. Ik film het gehele proces van deze keukenprinses in haar verrijdbare keuken en in het hotel eten we het later lekker op. Er is bij 7eleven weer wat drankjes gekocht en we eten weer heerlijk voor nog geen 100 bath. (=2,50 euro). Rond een uur of 10 gaan we naar bed.

Wie doet ons wat, ik ben helemaal verknocht aan Thaifood, haha.