Dag 12: stuiterende boottocht, fantastisch eiland

Rond half negen komen we aan op de pier van waaruit de speedboot gaat vertrekken. We stappen voor het incheckburo van Blue Sky Resort uit de auto en parkeren deze een stukje terug voor 150 bath. Onze koffers worden van ons overgenomen en wanneer de speedboot is aangekomen, hierin geladen. Er gaan zo dertig mensen in de boot, die dan aardig vol zit. De koffers staan in het middenpad en wij zitten op banken aan de zijkant. Je moet een zwemvest aan en dit wordt gecontroleerd door de lokale politie. Er worden zelf foto’s/video gemaakt van iedereen, ook bij het uitstappen.

De tocht begon bij op de rivier, door de haven en daarna de open zee op. Wat een oude verrotte boten liggen er in de haven. Die zullen echt nooit meer vertrekken, maar opruimen hoe maar. Je kijkt je ogen uit. Vrij snel kwam de boot al op snelheid, met twee supersterke buitenboordmotoren. Echt spectaculair om te zien en zeker ook te voelen. Wat een gestuiterd op de golven. Ik denk dat we al snel op topsnelheid varen, voor mijn gevoel wel 60 km per uur. Omdat je zo op elkaar gepropt zit, kun je niet veel van de reis zien. Maar we hebben met zijn alle genoten van Chang, die de hele reis als een kermis attractie heeft ervaren. Hij heeft staan springen in het middenpad aan de handen van zijn vader en op een gegeven moment lag hij op de grond te zingen haha. Khaan zag in het begin een beetje groen, althans dat zei hij. Hij was een beetje misselijk, maar dat ging toch goed.

Toen we aankwamen op ons eiland, Koh Payam, werden we opgehaald in een golfkar en na tien minuten waren we in het resort. Het zag er fantastisch uit, maar tijdens het inchecken bleek dat we nog tot half twee moesten wachten tot we in onze huisje konden. Maar geen probleem, de kinderen hadden hun zwembroek in no-time aan en wij viertjes zaten lekker luxe aan de ijskoffie etc.

Ik had mijn zwembroek ook in mijn rugzak, dus na me gauw omgekleed te hebben zat ik zo in het zwembad met de boy’s en niet veel later op een kano in de zee. En een mooi uitzicht vanaf het resort, echt ongelooflijk. Ik zal er nu direct een uploaden, want dat wil ik jullie niet ontnemen. Ineens kregen we om twaalf uur toch de sleutel en konden onze huisjes bekijken. Echt niet gelogen, maar het zijn de mooiste huisjes tot nu toe. Echt groot en luxe, het ziet er fantastisch uit en we zijn dan ook erg blij om hier te zijn. Appie en Frank lopen met Chang nog even naar een supermarktje en onderweg zien ze een leuk eettentje waar we vanavond heerlijk gegeten hebben. We nemen een heerlijk fruitdrankje en dat wordt per stuk vers gemaakt. Ze smaken verrukkelijk en zijn lekker fris. Als we ons eten hebben besteld kunnen we in de keuken meekijken. Opvallend detail: direct na onze bestelling stapt de kokkin direct op de scooter en vertrekt. Ik roep nog “ doen’t leave us”. Blijkt dat ze verschillende ingrediënten gaat ophalen en laat brengen. Ze komt dan ook snel weer terug en begint aan haar heerlijke gerechten. We eten heerlijk, het is best wel veel voor Thaise begrippen en uiteindelijk kost het voor ons allemaal net 750 bath, ongeveer 18 euro incl. drankjes. Morgen eten we daar weer, zeker weten

We hebben een heerlijke zonnige, zwemmende, bakkende, drinkende, etende, luxe dag achter de rug en weet je wat het leukste is: morgen zijn we hier ook nog. Weltrusten

Dag 11: Met een omweg naar het zuiden

Vandaag gaat de reis weer verder naar het zuiden. Hemelsbreed 120 km laat Frank mij zien, echter er is geen rechtstreekse snelweg naar Ranong in de provincie Ranong. We moeten eerst 150km terug richting Chumphon en daarna pas richting Ranong. Het is een vrij nieuwe weg die door de bergen slingert. Eerste deel van de weg hebben we dus enkele dagen daarvoor in tegengestelde richting gedaan, maar het tweede deel is anders. Mooie toch, het is net of we in Oostenrijk door de bergen rijden. We rijden door kleine plaatsjes heen, waarvan Frank zegt “ als we hier stoppen, kijken de locals hun ogen uit”.

Natuurlijk maken we de nodige stops om te plassen, ijskoffie en/of voedsel te kopen. De kinderen doen het weer erg goed, Khaan zit de hele reis spelletjes te spelen op zijn iPad en Chang loopt regelmatig zijn gehele woordenschat nog een na. “Ja goed”, sorry mama/papa/xxx, tante Anita en ommenan (ome Jan), 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1,GOOOOO, en de nodige Thaise woorden die ik niet begrijp, maar waarschijnlijk zijn moeder ook niet haha.

Appie bespreekt via een website weer twee appartementen in een leuke bungalowpark. Deze keer moeten we betalen bij een Tesco Lotus en wanneer Appie dat zegt, draait Frank eigenlijk direct een u-turn op en rijdt een stukje terug. Wat ziet die jongen toch veel tijdens het rijden.

Na de betaling stelt Appie de Thaise Garmin weer in, maar vaak loopt dat toch niet zo lekker en wordt er geregeld een tweede Garmin bijgeschakeld en daarna nog een google.map telefoon. Toch komen we vrij snel aan bij onze nieuwe slaapplaats. Appie heeft ook al contact gehad voor de oversteek van morgen naar Koh Payam. We gaan met een speedboot en vertrekken om negen uur.

Het regent zo nu en dan tijdens de reis, maar als we in Ranong aankomen, is het mooi weer. Het park oogt gelijk goed, het is een park met thema huisjes. Je kunt in een omgekeerde regenton, een UFO, een aardbeienhuis, een omgekeerd huis, een tenthuis, etc slapen. Leuk opgezet voor de kinderen en zeker niet onbelangrijk, er is een zwembad bij. Dus we kleden ons snel om en gaan lekker zwemmen. Na het zwemmen eten we in het restaurant. Ik kies voor een schotel met gefrituurde stukjes kip en een bord patat, Anita gaat weer voor Pad Krapow Mo (naast bami/noedels haar favoriete eten).

We gaan op tijd slapen, maar mij lukt dat niet zo. Ik hoor ‘s nachts weer de vreemdste geluiden en ben veel wakker, dus het wordt een lange p, lange nacht, pffffffff.

Dag 10: rustig dagje

Vanmorgen zijn we rond een uur of half negen wakker en eten als ontbijt de bij 7eleven gekochte yoghurtjes op. We hebben niet veel honger. Frank is weer met Khaan aan het sporten, dus wij besluiten even de stad in te lopen richting de haven. We passeren nog een vismarktje en wandelen hier als enige buitenlanders doorheen. Appie is met Chang bij de familie blijven slapen en zal als het goed is naar ons toe komen. Het is weer erg warm, maar ik schiet toch weer een paar mooie plaatjes van de rivier en rond een uur of elf lopen we weer richting hotel. Als we daar bijna zijn, horen we ineens “ ome Jan” en kijken we de straat in. We zien de tante van Appie achterin een laadklep zitten en daar zitten ook de beide nichtjes en Chang in. Wij worden verzocht ook in de laadklep plaats te nemen  en rijden naar een tempelterrein, naar een overkapping waar lange tafels staan en allemaal families zitten te eten. Het wordt dus een gezamenlijke brunch (zeg maar). 

Het is goed dat we net niet uitgebreid hebben gegeten. We eten weer heerlijk noedelsoep met allerlei losse groente er omheen. De familie doet dit wel vaker op zaterdagen, gewoon lekker met het hele gezin. Na het eten stappen we weer in de pick-up en rijden we naar de Big C, een grote winkel waar Frank met Khaan ook naartoe komen. We nemen afscheid van de familie. Een tante, met het kleine neefje van gisteren, zijn bij ons gebleven. Chang gaat spelen in een speelplaatsje, het neefje durft het niet en staat te kijken. Na verloop van tijd zien we Frank en kunnen we weer wat gaan doen. 

We zijn van plan om vandaag naar een waterval te gaan, maar als we de tante en het neefje langs de rivier hebben afgezet, wegrijden en de Garmin gaan instellen blijkt dat het 30 km rijden is en het ziet er eigenlijk niet eens echt leuk uit. Dus daar gaan we niet naartoe. Na nog wat rond te rijden besluiten we naar de familie te gaan en te kijken of we een boottocht met hun kunnen maken. 

We gaan weer naar de kade en Appie belt met haar familie of ze ons kunnen komen ophalen met de boot. Als we bij de huizen aankomen, blijkt de familie nog in de stad te zijn. Er wordt afgesproken dat we bij hen blijven eten en dat we nog een klein boottochtje doen. We wachten rustig af, met lezen en hangen op de veranda. Appie maakt de Doerian klaar voor Frank en snijd een ananas voor ons klein. 

Wanneer de familie terugkomt, gaan Appie en haar tante in de keuken de maaltijd bereiden en wordt de bbq weer warm gemaakt. Dan gaan we nog even op de boot en genieten van de tocht. Wanneer we terugkomen staat het eten klaar en dat is echt weer heerlijk. De nacht is alweer gevallen en rond een uur of acht zijn we weer terug bij het hotel. Het was een rustige dag, maar dat is ook niet verkeerd. Morgen vertrekken we weer en gaan naar provincie Ranong voor de oversteek naar Payam Island. Hier hebben we een duur, maar mooi huisje voor twee nachten en gaan we lekker snorkelen. Ik heb er zin in. Laterrrrrr

Dag 9: naar de familie in Surat

Vandaag vertrekken we weer uit Chumphon en rijden zo’n 300 kilometer naar het zuiden. We gaan naar de provincie Surat Tani, waar de familie van Appie langs de rivier woont en waar we in 2013 ook al geweest zijn. Deze mensen wonen buiten de plaats Surat en je kunt er alleen per boot komen.

Onderweg kopen we lekker fruit: ramboetan en vier ananassen en had Frank al vies fruit gekocht: doerian. Frank had hem gistermiddag gekocht en in de auto in een koeltas gestopt. Toch ruiken we hem door die tas heen. Hij is nog aan het rijpen, dus stinkt nog niet heel erg. We vertrekken rond half twaalf en komen rond half vier in het hotel aan. Het is de minste tot nu toe, maar we zullen meer bij de familie zijn dan in het hotel. Dus we hebben niet veel nodig. De prijs van 550 bath is niet verkeerd (13:50 euro) en boeken voor twee nachten.

Ze zijn momenteel bezig met de aanleg van een nieuwe weg die nog niet tot aan hun huisje komt, dus het laatste stukje moeten we nog met de boot. De tante die in het ouderlijke huisje woont, komt ons ophalen samen met haar man en een neef. We worden in twee longtail-boten gezet en daar gaan we. De rivier op en richting hun huis, zeg maar hutje. De families hebben geen bootjes meer en leven alleen nog van de vis opbrengst van hun visvijvers. Dit blijkt voldoende te zijn volgens Frank.

Na de begroeting wandelen we nog even naar het stukje land dat Appie en Frank bezitten , maar daar is niet veel aan te zien. Helemaal begroeid met bos. Er is een klein neefje bij die veel lacht. Je hebt snel contact met hem als je even gek doet, hij is net zo groot als Chang. Het is een echt boefje, dus we lachen wat af met de twee kleintjes. We eten weer heerlijk op de veranda van het huisje en vissen wat met de hengel van Khaan. Na verloop van tijd zijn de twee nichtjes, die vijf jaar geleden nog klein waren, ook gearriveerd en kijken hun ogen uit naar hun neefje Khaan. Het zijn twee mooie dames geworden, die nog steeds erg verlegen zijn. Na het eten en nog wat uitbuiken, vertrekken we weer naar de stad. Appie en Chang blijven echter achter, want die slapen vannacht bij hun tante en oom.

Wij wandelen, voordat we naar onze kamer gaan, nog even over de markt en dat is weer even erg leuk. Hierna naar de kamer en lekker lezen. Morgen gaan we weer terug naar de familie en gaan we de zee op. Weltrusten.....

Dag 8: heerlijke strandwandeling, mooi uitzicht en roze eitjes

Gelukkig is het vandaag weer heerlijk weer. Op de buienraderapp staat dat het pas rond een uur of 11 gaat regenen. En Anita en ik zitten half negen aan het ontbijt. Ik neem een lekker gebakken eitje met kaas op toast en wat fruit en Anita ..... wat anders, geen idee. Zal wel weer veel fruit zijn.

Na het ontbijt steken we direct de weg over naar het strand. We wandelen een uur langs het schone strand en genieten er erg van. Het is behoorlijk warm en mijn korte broek is drijfnat. Als we weer bij het strandrestaurant van ons hotel zijn, het Nana Beach Hotel willen we eigenlijk een ijskoffie bestellen, maar er is nog geen personeel. Het restaurant gaat pas om twaalf uur open. We lopen door naar het zwembad en zien daar Appie en Chang zitten. Ik ga me snel omkleden en ga het water in met Chang. Na een half uurtje komt Frank al terug met Khaan van de training. Ik zeem nog wat en lees mijn boek.

We drinken lekker ijskoffie en besluiten om rond 13:00 uur weer in de auto te stappen om naar een marineschip te gaan kijken. Deze ligt vlak bij een fantastisch Viewpoint met daarbij een geheel witmarmeren tempel. Precies om 13:00 uur gaat het regenen en zitten we in de auto, het gaat even helemaal los. Na een kwartier van echt keiharde regenbuien, wordt het weer wat lichter en als we aankomen bij de marineboot is het opgehouden met regenen. Hoe mooi wil je het hebben?

Appie zegt dat deze tempel van de vader van de pas overleden koning Bhumibol is. Het ziet er inderdaad fantastisch uit en er worden weer heel wat foto’s gemaakt. De marine boot is in onderhoud, dus jammer genoeg niet van binnen te bezichtigen. We schoren nog wat gebakken kokos, verhit in palmbladeren. Deze had ik al eerder geproeft in Yala in 2013 bij een zeerestaurant, smaakt heerlijk.

Het is dan ongeveer half drie en we hebben wel trek. We schuiven weer aan in een straatrestaurantje, waar we heel vriendelijk worden geholpen. Op elke tafel staat naast een fles water ook een fles cola klaar. Ik denk nog, dat ga ik echt niet drinken hoor. Veel te warm, maar dan worden er glazen met een bak ijsklontjes geserveerd en drinken we de warme fles cola en water op. Ik eet weer heerlijke Pad Krapow Moo (denk toch wel ons favoriete gerecht, pittige Varkensgehakt met Basilicum). Tijdens een bezoek aan een marktje heb ik een stapel roze eieren zien liggen en heeft Appie uitgelegd dat dit om het beruchte “ 1000 jarige ei” gaat. Ik heb hier wel eens iets over gezien op de tv, iets met paardezeik en in de grond stoppen voor een paar dagen, weken, maanden. Frank heeft gezegd dit nooit gegeten te hebben en dat ook nooit zal doen. Ik heb gezegd alles te zullen proeven in Thailand en Appie ziet de eieren liggen en daagt me uit ze nu te proeven. Zij koopt het roze eierengerecht en ik proef dat dan.

Dit gebeurd dan ook en ze laat me totaal een half ei proeven, het is helemaal zwart, ook het eigeel is zwart. Met rijst erbij proef ik het en vindt het helemaal niet vies. Ik neem nog een stukje ei en zeg tegen haar dat ik dit recept de volgende keer misschien wel ga nemen. Frank vindt mee een held en Appie maakt zelfs een filmpje van mijn heldendaad, haha. Vanavond realiseer ik met eigenlijk pas wat ik gegeten heb als ik er wat naar google, jakkes ik denk toch niet dat ik het weer zal eten haha.

Maar al met al eten we dus weer heerlijk van de straat en gaan dan naar de haven in Pak Nam Chumphon. Er is niet veel te doen, maar ik wil gewoon de vissersboten fotograferen. Frank brengt ons helemaal naar de rivier en de foto’s worden vast heel mooi. Ik heb er van genoten, al die typisch Thaise kleine schuine bootjes. Fantastisch om te zien.

Hierna besluiten we weer terug naar ons hotel te gaan om te gaan zwemmen in het zwembad en in de zee. Voor mij en Anita wordt het echter lezen aan het zwembad, waar we nog een zwarte schorpioen zien. Deze wordt voorzichtig verwijderd door iemand van het hotel ( vreemd gevoel, in het stukje gras waar dat beest zit, heb ik vanmorgen nog aan mijn blote voeten gestaan om de bal te pakken). Khaan is aan het zwemmen en de rest van de familie is oo de kamer en in slaap gevallen. Het gaat op een gegeven moment weer erg donker worden en rond een uur of zes komt het weer met bakken uit de lucht. Gauw naar binnen en omkleden. Appie en Frank rijden samen met de boys nog even de stad in voor een 7eleven en daarna gaan we gezamenlijk weer eten in het strandrestaurant.

we eten weer heerlijk en nu weer lekker naar bed. Wat een heerlijke dag weer en wat een fantastisch uitzicht was het vandaag weer. Ik ga zo wat foto’s toevoegen aan dit blog, voor nu: weltrusten en morgen,hopelijk na het eitje, gezond weer op haha

Dag 7: dagje regen, dus verplicht rustig aan

Vanmorgen slapen we weer lekker uit en gaan om een uur of half negen richting ontbijt. We appen de rest dat we al gaan en nemen alvast een kopje thee. Na verloop van tijd krijgen we toch wat honger en pakt Anita een dichtgevouwen palmblad. Erin blijkt een zoetige substantie te zitten, rijst in bruine suiker met iets erop. Het is lekker zoet, maar echt lekker vinden we het niet. De familie komt inmiddels ook aan en dus kunnen we ontbijten.

Het is echt een Aziatisch ontbijt, met Engelse invloeden. Er staat iemand die eitjes maakt, precies zoals jij het wilt. Geroosterd brood kun je zelf maken met wit en bruin brood, er staan twee soorten cornflakes met melk, er staat verse ananas en meloen, bananen, soorten zoetenbroodje met hele zoete jam. Drie bakken rijst net groente, pancakes (beetje droog) en warme worstjes. En natuurlijk koffie en thee. Kortom: goed te doen, we mogen niet klagen en dat doen we dan ook niet. En dan vergeet ik de omgeving natuurlijk nog, want hoe vaak zit je nu thuis in een soort van jungle te eten.

Na het eten gaan we naar het plaatsje Chumphon, we zoeken eerst even een sportschool voor Khaan uit en daarna bekijken we wat we willen gaan doen. Het is wel jammer dat het blijft regenen, de teperatuur is gewoon goed. Echter als het regent nodigd dit niet uit om lang buiten te lopen. Het is dan een uur of half elf

We kijken even op de buienradar en zien dat het rond een uurtje of elf droog zal zijn tot een uurtje of een. We besluiten naar het Khao Matsee Viewpoint te gaan wat een kilometer of 19 rijden is vanaf de sportschool. De Thaise Garmin wordt weer ingesteld en daar gaan we weer.

Het blijkt geen weggegooide tijd te zijn geweest, want dit Viewpoint is echt heel mooi. Na de nodige foto’s kopen we lekker een ijsje. Frank en ik kiezen voor een Durianijsje. Aan dit ijsje moet je zeker niet ruiken, maar ik vind hem wel lekker. Een maandje geleden vroeg Appie of we een ijsje wilden en Frank ging het wel even pakken. Het ging toen om Durianschepijs, ze hadden toen niet verwacht dat ik dat zou opeten. Echter liet ik me niet kennen en at het gewoon op. Laat ik het vanaf dat moment nu lekker vinden.........jakkes haha. Leuke anekdote: Chang wil het ijsje van papa, geeft zijn ijsje aan mama, maar die wilde Khaan toch graag hebben en zo wordt er met veel ijsjes van eigenaar gewisseld. Op een gegeven moment zegt Frank, “ he, iedereen heeft zijn eigen ijsje weer terug”. Grote hilariteit. Na nog even van het mooie uitzicht te hebben genoten, besluiten we terug te gaan naar ons hotel. Dan kan Khaan lekker zwemmen in het zwembad en later in de zee en kan Chang even lekker een middagdutje doen.

Onderweg doen we nog een 7eleven aan voor wat lekkers te eten en te drinken, en kopen we bij een straatverkoper totaal 16 stokjes worstjes (deze bestellen we voordat we de winkel van 7eleven binnenstappen en halen ze op als we terug lopen naar de auto). Anita en Appie nemen ook nog een zak verse ananas mee (lekker gesneden en zo uit het zakje te eten). We eten alles op aan het terras van het zwembad van ons hotel en besluiten om er een bord patat bij te bestellen, dit omdat het een beetje vreemd is als we alleen eten wat we zelf hebben meegenomen, daar opeten. Hierna gaan we ons omkleden om te gaan zwemmen.

Als Anita en ik weer bij het zwembad komen, komt er echter helemaal geen Khaan of wie dan ook opdagen. De familie heeft een gezamenlijke siësta gehouden en na een uur komen ze dan toch naar beneden. Anita en ik hebben heerlijk zitten lezen bij het zwembad en praten nog wat met een Nederland stel met twee grote kinderen, die interesse hebben in het resort. Ze trekken met de auto vanaf Krabi naar BKK. Dus in de tegenovergestelde richting zoals wij reizen.

Het gebeurd niet zo vaak uhum, maar Anita heeft hoofdpijn. Ze besluit even te gaan liggen en neemt een aspirine. Nadat we even hebben gezwommen in het zwembad stel ik voor in de zee te gaan zwemmen met Frank en Khaan. Rond een uur op zes willen we net terug naar het hotel gaan, als Appie en Chang ook naar het strand komen. We zijn dan in het strandrestaurant van het hotel, daar waar we gisteren ook zo lekker gegeten hebben. Ik besluit Anita te gaan ophalen en dan lekker weer hier te eten. De jongens gaan dan nog even zwemmen en na het douchen gaan Anita en ik weer richting het restaurant. We eten weer heerlijk en genieten van de omgeving, smeuïg detail: Chang vergeet dat hij geen luier aan heeft en poept vlak voor het tafeltje naast ons (waar gelukkig nog niemand zit) in zijn broek. Het loopt uit zijn broek zo op de grond...... gadver en wie mag het weer opruimen..... natuurlijk superwoman Appie. De rest doet net of ze er niet bij horen.

Zo rond een uur of negen gaan we richting onze kamers en maken er een eind aan (natuurlijk niet aan onze levens, maar aan deze dag)

Morgenochtend gaan Khaan en Frank weer boksen, Appie en Chang lekker uitslapen en tutten en Anita en ik lekker wandelen langs het strand. Ik heb er nu al zin in, tot morgen....

Dag 6: Naar Chumphon

Na de training van Khaan vertrekken we naar Chumpon, in het smalle gedeelte van Thailand met aan de ene kant Myanmar en aan de andere kant de Golf van Thailand. Wanneer we een uurtje gereden hebben, zie ik dat de omgeving echt gaat veranderen. Er komen meer bergen in zicht en het landschap wordt steeds groener. Nu Opa Aye weg is, zit ik lekker voorin en geniet hierdoor toch meer van de reis. Frank rijd lekker door, de auto rijdt heerlijk en de kinderen doen het goed. Khaan doet spelletjes op de iPad en Chang komt om de haverklap even met zijn hoofd tussen de twee voorstoelen heen en zegt dan “hallo”. Vervolgens wijst hij dan weer ergens naar, zegt een soms niet verstaanbaar woord en dan gaan Frank en ik raden wat dat woord dan is en wat hij daarmee bedoeld. Ik weet het zeker, Chang wordt later quizmaster. Wanneer je het juiste woord raad roept hij “ja” en mag je door naar het volgende woord en zo niet, mag je gewoon nog een keer haha.

We stoppen geregeld voor koffie, sigaretje (voor Frank) en toilet bezoek. Ook wordt meerdere keren 7eleven aangedaan. Appie doet weer goede zaken voor ons mbt het hotel en boekt voor drie nachten een hotelkamer, het Nana Beach hotel. Vreemd, maar je boekt dit hotel via een website en betaald bij 7eleven???

Het ziet er weer heel leuk uit van buiten, maar het is jammer dat het nu juist regent. We willen hierdoor niet naar het strand, dus als we de kamers hebben ingechecked en de koffers hebben opengezet, zit Khaan al in het zwembad. Rond een uur of vijf wandelen we door het stadje op zoek naar een restaurant en lopen over het strand weer terug. Frank wil terug naar het hotel, omdat er ook een Beach restaurant bij is dat erg goed is. En inderdaad, het eten is heerlijk. Ik heb een zoet/zuur gerecht met stukken snippervis, erg lekker. Anita heeft gekozen voor Fried noodle met kip, maar vond dit iets minder. Maar ja, je moet dingen proberen en soms valt het dan wat tegen. De boys eten ook weer goed, Frank en Appie natuurlijk ook. We kijken tijdens het eten uit over de zee en zien steeds meer lichtjes op zee verschijnen. Het zijn kleine vissersbootjes die vanavond/vannacht gaan vissen, toen het nog licht was hebben we ze zien vertrekken. Het blijft de komende dagen wel regenachtig, dus ik hoop dat we wel nog kunnen genieten van het strand. We gaan op tijd naar onze kamer, want de jongens moeten slapen, maar we horen van Appie dat Frank het eerste slaapt. Toch wel vermoeiend dat linksrijden, denk ik. Ikzelf heb nog niet gereden hier en ik vraag me af of dat nog wel gaat gebeuren. Maar ik heb er geen haast mee hoor, we hebben prima chauffeur plus copiloot (of mag je gewoon niet helpen, Appie?)

Dag 5: Tesco en DTP prik Chang

Vandaag slapen we lekker uit, want Frank en Khaan gaan om acht uur trainen in de thaiboxschool in Hua Hin. We hebben geen ontbijt besteld, maar hebben lekker yoghurt gekocht en thee. Omdat we gisteravond nog goed gegeten hebben, hebben we hieraan genoeg. We gaan lekker op balkon zitten, het is een regenachtige ochtend. Terwijl ik heerlijk rustig zit te internetten, loopt het zweet met straaltjes van mijn rug.

Rond een uur of half elf komt Frank terug van het sporten en vraagt of we honger hebben. Dat hebben we niet, dus gaan Khaan, Chang en Frank nog even zwemmen. Khaan roept naar mij of ik ook kom, maar Anita vindt dat het gezinnetje ook even iets alleen met elkaar moet kunnen doen. Dus blijven we even boven op ons eigen balkon en genieten van ons boek.

Zo rond een uur of twaalf gaan we dan weg naar Tesco Lotus, een groot winkelcentrum met in de kelder een Thaifood restaurant. Onderweg halen we de was weer even op, voor een habbekrats is alles weer schoon en gestreken. Aangekomen in de Tesco willen we eigenlijk direct wel wat eten, maar voordat we daar zijn, kijken de dames elk kledingrek zorgvuldig na voor leuke dingen. Opa Aye laat mij weten dat shoppen een echt vrouwen ding is, het is dus overal hetzelfde haha. Uiteindelijk komen we toch terecht in het restaurant en kopen we voor iedereen een card met 100 bath erop, ongeveer 2,50 euro. Hier kunnen we bij verschillende kraampjes eten laten maken. Ik neem lekker rijst met pork en later nog twee sateetjes erbij. Anita nam kap krapow met pork met noedels. En zo zitten we heerlijk te eten en hebben zelfs nog geld over op de kaartjes. Ik scoor trouwens nog twee nieuwe t-shirts, want het t-shirt dat ik aan heb is echt drijf nat.

Het is tijd voor de DTP-prik van Chang in het ziekenhuis. Dit is vlak bij de sportschool waar Khaan vanmorgen nog gesport heeft. We zetten de auto neer achter het ziekenhuis en Frank vraagt Anita of ze met Appie meegaat om Chang in bedwang te houden, want dat dat nodig zal zijn weten we allemaal. De rest wandeld naar het strand, dat vlakbij is.

Op het strand aangekomen wandelen we even rond en krijgen van Opa nog een ijsje. Het strand ziet er uitnodigend uit en je kunt kilometers wandelen. Na een half uurtje wordt Frank gebeld door Appie, dat ze misschien niet genoeg geld bij zich heeft. Anita heeft natuurljk ook nog geld, maar of het genoeg is????? Frank en ik wandelen weer terug naar het ziekenhuis, gevolgd door Khaan en Opa. Khaan wil natuurlijk in eerste instantie niet mee, maar wat moet dat moet.

Wanneer we bij het ziekenhuis aankomen, zien we de dames met Chang naar buiten komen. Chang heeft het goed gedaan en er waren maar vier volwassen mensen nodig om hem de twee prikken in zijn beide benen te geven haha. De arts had zichzelf per ongeluk geprikt en was een zenuwaanval nabij, nee hoor grapje.

Hierna brengen we Opa naar het treinstation, want die gaat per nachttrein terug naar Yala. De reis duurt zo ongeveer 16 uur, maar hij ziet er niet tegen op. Volgens Appie praat hij met iedereen in de trein en kan hij bij ieder station food krijgen. Ze wandelen dan met van alles langs het perron. Hij heeft het erg leuk gehad en we nemen afscheid en dan drinken we nog een ijskoffie bij het perron. We willen vandaag nog naar de Night Mart, maar kunnen die eigenlijk niet vinden. Daarom weer terug naar de sportschool, want voor de deur is ook een soort van marktje. Maar dat maakt de dames niet uit, die kunnen overal scoren. Anita koopt twee thaisebroeken en Appie een korte broek. We lopen nog even richting de sportschool en daar worden Khaan en Frank weer als BN-ers binnen gehaald.

Frank stelt voor weer lekker te eten in het restaurant van gisteravond en daarna gaan we weer richting hotel, het is ongeveer negen uur. We nemen direct afscheid van elkaar, want Anita wil wel weer even in de hottub. Lekker relaxed gaan we daarna naar bed, om morgenochtend na de training van Khaan weer naar de volgende plaats te vertrekken. Het wordt een reis van ongeveer drie uur, met de nodige tussenstop om te plassen en te eten. Tot morgen....