Vandaag al weer de laatste dag met zijn allen, morgen gaan Anita en ik met het vliegtuig vanaf Krabi terug naar Bangkok en gaan de anderen door naar Surat. Als we gaan ontbijten komt Appie met het nieuws dat haar moeder, samen met haar tante “grote mond” en zus Kii vandaag ook naar Krabi komen. Hoe laat ze zullen aankomen is nog niet bekend, dus kunnen wij nog andere dingen gaan doen. 

Appie vraagt bij de receptie na of er een mogelijkheid is voor een boottocht. Natuurlijk is dat mogelijk en we stappen dan ook in de auto naar de  boulevard. Als we uitstappen komt er direct een man naar ons toe en zegt ons vriendelijk gedag, “wat gaan jullie doen vandaag”, is zijn vraag. Hij stelt ons een boottochtje van een uur voor, voor een leuk prijsje en daar gaan we op in. We wandelen met hem mee naar de kade en stappen in zijn Longtailboat. Het is een aardige man, of komt dat toch door Appie haha.

We varen over de rivier naar de twee enorme opstaande rotsen aan het begin van het havengebied van Krabi Town, die als een soort van natuurlijke toegangspoort daar lijken te zijn neergelegd. Echt heel mooi om te zien.

Als we dichter en dichter bij een van de rotseilanden komen, zien we een aanlegsteiger en een welkomstboodschap met de naam van een Cave erop, het is de Khao Khanab Nam Cave. We wandelen het eiland op, dat bewoond en gerund word door een stel, dat daar woont in een hutje op palen met weinig conform. Ze rekenen 30 bath pp om de Cave en het eiland te onderhouden en om op het eiland te kunnen leven. Wat een mooi, maar simpele leven voor hen.

De grot is te bereiken via een trap, wat ook al een kunststuk opzicht is. In de Cave zijn de skeletten van mensen en dieren uit de prehistorie gevonden, maar er hebben ook Japanse soldaten in de grot gezeten in de 2e Wereldoorlog, lezen we op een informatiebordje. Ook zien we veel stapeltjes stenen op elkaar en begint Frank aan zijn eigen stapel. Voor elke steen mag je een wens doen en die kan uitkomen zolang als de stenen blijven staan. Dus zijn we heel voorzichtig en stoten geen stapels om.

Khaan vind het helemaal te gek, maar ook een beetje spannend. Als hij dan tenslotte een dode vleermuis vindt is hij helemaal opgewonden. Er is in het plafond ook nog een gat en daar kun je naartoe klimmen met behulp van een touw. Alleen Khaan probeert het, maar het is te stijl voor hem.

E blijven toch wel gauw een half uur en dat zou betekenen dat ons uurtje varen er al bijna opzit. Met de persoon van de boot wordt een prijs afgespoken voor twee uur en dan gaan we weer verder. Na een stukje de rivier af is Frank in een gesprek ineens weer heel stil en zien we een varaan overzwemmen. De boot wordt stilgelegd zodat we foto’s kunnen nemen en daarn varen we de mangrove forest in. Het is op dit moment eb, dus de wortels van de bomen zijn steken ver boven het water uit. Opeens roept de schipper “Monkey” en ja hoor op de wortels van een boom zit hij naar ons te kijken. We varen muisstil voorbij, nemen foto’s en hopen op nog meer dieren. Maar dat is niet meer het geval.

We komen weer op de rivier uit en zitten dichtbij een vissersdorp op palen. Hier kunnen we niet alleen naar de vissen, krabben en kreeften kijken, maar ze ook opeten. Echter honger hebben we nog geen van alle en daarom nemen we alleen een fruitshake, is ook lekker.

Na een klein halfuurtje weer de boot op en het laatste stukje terug naar het opstappunt. We vonden het echt mooi en besloten wat te eten te scoren. Is wel veel goedkoper dan waar we net vandaan kwamen, dat restaurant in het vissersdorpje rekent touristenprijzen en dat zijn wij niet, toch. Wij eten heerlijk bij de echt Thaise kleine eettentjes, die er soms niet uitzien, maar waar je heerlijk eet. Dankzij Appie die altijd de bestelling opneemt en doorgeeft aan de bediening, en altijd heerlijk. Dat ga ik zeker missen, maar ben wel benieuwd wat de weegschaal thuis zal laten zien(nog maar niet aan denken, haha).

Na het eten willen we nog even naar een tempel (of we die nog niet genoeg gezien hebben) en daar komen we na een kwartiertje omrijden terecht. Dit blijkt later vlak achter ons hotel te zien, maar dat weten we dan nog niet haha. De tempel is mooi, maar zo goed als verlaten en gewoon standaard (niet oneerbiedig bedoeld, maar elk zelfrespecterend stad heeft wel zo’n prachtige tempel) Appie blijft even achter in de auto, met een slapende Chang, dus na een kwartiertje lopen we weer terug naar de auto.

Laat Frank nu net bij een soort verzamelbeurs voor amuletten terecht komen en daar is hij gek op. Na een half uurtje in de auto te hebben gewacht, ga ik hem maar eens zoeken. Nou als een kind in een speelgoedwinkel vind ik hem hier terug. Hij koopt nog even twee zeldzame amuletten, hij heeft er pas 250 of zo, maar deze kon hij echt niet laten liggen. Nouja, geld moet rollen, ja toch haha.

Hierna terug naar het hotel en gaan Anita en ik nog even naar 7eleven op de boulevard om wat water te kopen en om gewoon nog even te wandelen. Frank en Appie gaan met de boys naar hun kamer, de familie kan ieder moment arriveren. Appie heeft een kamer geboekt voor de drie dames voor vannacht. Als we langs de rivier wandelen en bij de 7eleven zijn geweest, besluiten we nog even wat foto’s in Grabi town te maken. Er staat een enorm beeld van een zeearend en van een kreeft en die wil ik nog even vastleggen, nu het nog kan. Morgenochtend vertrekken we namelijk en als we vannavond gaan eten in het centrum is het donker. We lopen dus weer een behoorlijk stuk door en terug en zijn rond  half vijf terug in ons hotel. Even lekker douche en rusten voordat we om zes uur gaan eten met de drie dames, die inmiddels zijn gearriveerd.

We worden om zes uur vanuit het hotel met een pendelbusje naar het centrum gebracht en wandelen vanaf daar naar de foodmarkt. We eten heerlijk met zijn negenen, voor het enorme bedrag van iets meer dan 30 euro. Lacheeeeeee. 

Om zeven uur gaan de drie dames, met de beide boy’s ( ja echt, ook Chang?) terug naar het hotel en lopen Anita, Appie, Frank en ik nog even door de winkelstraat voor wat souveniers. Om acht uur precies worden we weer opgehaald door het pendelbusje en hierna maken we een eind aan weer een gezellige dag.